Drukuj

ZABYTKI

 

kosciol slawaI.Pałace i parki pałacowe

 

1.Park pałacowy o pow. 12 ha z II połowy XIX w. w Bierzwnicy,

2.Pałac późno klasycystyczny i krajobrazowy park o pow. 10 ha z II połowy XIX w. w Klępczewie.

3.Pałac pseudoklasycystyczny i krajobrazowy park o pow. 6 ha z XIX w. w Lekowie.

4.Park dworski krajobrazowy o pow. 8 ha z XIX w. w Lipcach.

5.Pałac i park pałacowy neorenesansowy o pow. 3 ha z XIX w. w Ząbrowie.

6.Park wiejski o pow. 2 ha z II połowy XIX w. wraz z aleją dojazdową w Przymiarkach.

7.Park pałacowy o pow. 5 ha, datowany na XVIII w w Berkanowie.

8.Park pałacowy naturalistyczny o pow. 3,5 ha z II połowy XIX w. w Bełtnie.

9.Park naturalistyczno-eklektyczny o pow. 6 ha z 1870 r. w Oparznie park o pow. 6,0 ha.

10.Park wiejski, naturalistyczny o pow. 2,5 ha z XIX w. w Smardzku.

 

II.Kościoły

 

1.Ryglowy kościół filialny p.w. MB Ostrobramskiej w Smardzku, pochodzący z przełXVIII/XIX w. wraz z ewangelickim cmentarzem przykościelnym z XIX w.

kosciol bierzwnica2.Ryglowy kościół parafialny p.w. św. Piotra i Pawła w Lekowie z 1751r., w którymsię tryptyk Św. Anny Samotrzeć, datowany na rok 1500, barokowy świecznik z XVIII w.,              chrzcielnica renesansowa i ławy kolatorskie z połowy XVII w.

3.Murowany,kościół filialny, p.w. MB Nieustającej Pomocy z 1729 r. w Oparznie.

4.Szachulcowy kościół filialny p.w. MB Różańcowej w Sławie z XVIII w., w którymsię       drewniany, rzeźbiony i polichromowany ołtarz główny z 1770r. Na wieży kościoła jest       zawieszony dzwon z 1573 r., odlany przez stargardzkiego ludwisarza Joachima Karstede.

5.Kościół filialny pw. Św. Stanisława B.ryglowy z XVIII w. w Ząbrowie, w którym znajduje się zabytkowa chrzcielnica i obraz „Ukrzyżowanie”.

6.Eklektyczny kościół filialny w Bierzwnicy z XIX w., w którym znajduje siępóźnogotycki z 1581r. i barokowy świecznik z końca XVIII w.


MIEJSCA PAMIĘCI NARODOWEJ
1. Miejsce pochowania zastrzelonego polskiego jeńca wojennego na placu kościelnym w Klępczewie. 2. Tablica poświęcona poległym żołnierzom w 1945 r. w kościele w Bierzwnicy.

3. Obelisk poświęcony likwidacji "Kotła Świdwińskiego" i wyzwoleniu wsi Kluczkowo w 1945 roku we wsi Kluczkowo.

Lekowo4. Obelisk poświęcony likwidacji "Kotła Świdwińskiego" i wyzwoleniu wsi Bierzwnica w 1945 roku we wsi Bierzwnica.

5. Obelisk poświęcony likwidacji "Kotła Świdwińskiego" i wyzwoleniu wsi Sława w 1945 roku we wsi Sława.

6. Obelisk poświęcony likwidacji "Kotła Świdwińskiego" i wyzwoleniu wsi Cieszeniewo w 1945 roku we wsi Cieszeniewo


ZABYTKI ARCHEOLOGICZNE
1. Grodzisko wyżynne, stożkowate z okresu średniowiecznego w Cieszeniewie.

2. Grodzisko nizinne, pierścieniowate z okresu   wczesnośredniowiecznego w Lipcach.

3. Grodzisko wyżynne z okresu wczesnośredniowiecznego w Łąkowie.

4. Grodzisko nizinne, pierścieniowate z okresu wczesnośredniowiecznego w Niemierzynie.

5. Grodzisko nizinne, pierścieniowate z okresu wczesnośredniowiecznego w Rusinowie.

 

 

Unikatowe znalezisko archeologiczne w Rusinowie

 

W okolicach Rusinowa, gm. Świdwin, znaleziono fragment poroża łosia, zdobiony wieloma zygzakowatymi rytami i antropomorficznymi rysunkami, datowany na około 12,9 -12,7 tys. lat. Jest to jedno z najstarszych i najcenniejszych prehistorycznych dzieł sztuki, odkrytych w Polsce. Ma ono długość ok. 40 cm i wagę 0,9 kg. Zabytek znaleziono 10 lat temu w kredzie, która miała być wykorzystana przez rolnika jako nawóz wapniowy. Znalezisko badała przez ostatnie kilka lat grupa polskich naukowców, starających się zebrać o nim jak najwięcej informacji. Wyniki ich pracy zostaną opublikowane w prestiżowym międzynarodowym magazynie „Journal of Archaeological Science". 

 

poroze-losia-ze-zdobiacymi-je-zygzakowatymi-rytami-

Poroże łosia wraz ze zdobiącymi je zygzakowatymi rytami - ze zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie. Fot. Grzegorz Solecki

 

 

fragment-poroza-na-ktorym-widnieje-przedstawienie-czlowieka

Fragment poroża na którym widnieje przedstawienie człowieka. Ze zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie. Fot. Grzegorz Solecki 

 

Badania wykazały, że znalezisko wykonano z rosnącego poroża zwierzęcia, co wskazywało na to, że łoś został upolowany albo zmarł w okresie wiosenno-letnim. Zwierzęta te należały do największych w ówczesnych czasach. Badacze przypuszczają, że łosie cieszyły się dużym poważaniem wśród paleolitycznych mieszkańców Pomorza. Wyobrażenia tych zwierząt dość często pojawiały się na dziełach sztuki. Poroże łosia zostało uznane przez paleolitycznych myśliwych za odpowiednie do wykonania ważnego przedmiotu. O tym, że znalezisko było ongiś bardzo istotne świadczy jego wygładzona powierzchnia. Wskazuje na to, że obiekt był używany przez dłuższy czas i przechowywany najprawdopodobniej w skórzanej osłonie. Badacze sugerują, że zabytek mógł być rodzajem tzw. laski magicznej lub berła wodzowskiego lub innego tego typu przedmiotem. Na pewno nie było to zwyczajne narzędzie służące do pracy gdyż nie znaleziono na nim śladów używania.

Badania tego unikatowego w skali Europy znaleziska wciąż trwają. Naukowcy chcą ustalić sposób wykonania zabytku oraz zdobiących go rytów.

Źródło: Płonka, T., Kowalski, K., Malkiewicz, M., Kuryszko, J., Socha, P., & Stefaniak, K. (2011). A new ornamented artefact from Poland: final palaeolithic symbolism from an environmental perspective Journal of Archaeological Science, 38 (3), 723-733 DOI: 10.1016/j.jas.2010.10.026

 

Opracowanie: Emilia Wiszniewska